^{زن وشوهر جوانی سوار بر متورسیکلت در دل شب می راندند. آنها از صمیم قلب یکدیگر را دوست داشتند...}

^{زن جوان: یواش تر برو،من می ترسم.}

^{مرد جوان: نه، این جوری خیلی بهتره!}

^{زن جوان: عزیزم خواهش می کنم ، من خیلی می ترسم.}

^{مرد جوان:خوب، اما اول باید بگی دوستم داری.}

^{زن جوان: دوستت دارم؛ حالا می شه یواش تر برونی؟}

^{مرد جوان: مرا محکم بگیر.}

^{زن جوان: خوب،حالا می شه یواش تر برونی؟}

^{مرد جوان: باشه، به شرط اینکه کلاه کاسکت منو برداری و روی سرت بذاری}

^{؛ آخه نمی تونم راحت برونم، اذیتم می کنه!}

^.

^.

^.

^{روز بعد روزنامه ها نوشتند: برخورد یک موتور سیکلت با دیوار ساختمانی، حادثه آفرید. در این سانحه که به دلیل بریدن ترمز موتور سیکلت رخ داد، یکی از دو سرنشین زنده ماند و دیگری در گذشت ...}

^{مرد جوان از خراب شدن ترمز آگاهی یافته بود، اما بدون اینکه همسرش را مطلع کند، با ترفندی کلاه کاسکت خود را بر سر او گذاشت و خواست برای آخردن بار جملۀ «دوستت دارم » را از زبان او بشنود و خودش رفت تا او زنده بماند.}

 تنها راهی که بی تردید به شکست می انجامد ،«تلاش نکردن» است.

 یکی از منتقدان پیش برنارد شاو نویسندۀ انگلیسی رفت و ضمن صحبت کردن، به شوخی گفت:«شما بزرگترین مرد روزگارید،فقط یک عیب دارید!»

شاو با سادگی هرچه تمام تر گفت:« چه عیبی دارم؟»

منتقد گفت:«زیاد دنبال مال دنیا میروید.»

شاو لحظه ای سکوت کرد و بعد پرسید:«شما به دنبال چه چیزی می روید؟»

منتقدگفت:«من به دنبال فضیلت و شرف میروم.»

شاو خندید و گفت:«قضیه حل شد. معلوم می شود هرکس دنبال چیزی می رود که فاقد آن است.!!»